Peter Verstegen vertaalde een gedicht van Yves Bonnefoy als volgt. Wie een mooiere, andere, betere vertaling heeft, laat maar weten! Het beste alternatief wordt hier wereldwijd gepubliceerd. Omslag van het licht Wij zien elkaar al niet meer in hetzelfde licht, Veranderd zijn aan ons de handen en de ogen. De boom is dichterbij, de bron spreekt met meer kracht, Dieper gaat onze pas, te midden van de doden. God die niet is, leg toch uw hand op onze schouder, Geef ons gestalte door de zwaarte van uw weerkeer, Vermeng nu helemaal met onze ziel die sterren, Dat bos, die vogelroep, die schaduw en die dagen. Zweer uzelf af in ons zoals een vrucht uiteenvalt, Wis ons uit in uzelf. Onthul aan ons De mysterieuze zin van wat toch maar gewoon is En zonder vuur verviel tot liefdeloze taal. La lumière, changée Nous ne nous voyons plus dans la même lumière, Nous n’avons plus les mêmes yeux, les mêmes mains. L’arbre est plus proche et la voix des sources plus vive, Nos pas sont plus profonds, parmi les morts. Dieu qui n’es pas, pose ta main sur notre épaule, Ébauche notre corps du poids de ton retour, Achève de mêler à nos âmes ces astres, Ces bois, ces cris d’oiseaux, ces ombres et ces jours. Renonce-toi en nous comme un fruit se déchire, Efface-nous en toi. Découvre-nous Le sens mystérieux de ce qui n’est que simple Et fût tombé sans feu dans des mots sans amour. Nieuwe werkversie Wij zien elkaar niet meer in hetzelfde licht, Veranderd zijn aan ons de handen en de ogen. De boom is dichterbij, de bron spreekt met meer kracht, Dieper gaat onze pas, te midden van de doden. God die niet is, leg toch uw hand op onze schouder, Geef ons gestalte door 't gewicht van uw weerkeer, Vermeng nu helemaal met onze ziel die sterren, Dat bos, die vogelroep, die schaduw en die dagen. Zweer uzelf af in ons zoals een vrucht zich losmaakt, Wis ons uit in uzelf. Onthul aan ons De mysterieuze zin van wat toch maar gewoon is En zonder vuur verviel tot liefdeloze taal. |